Αυταρχικό όχι στον αυτοπεριορισμό των κρατών της Ε.Ε , ως πρός την στρατιωτική τους στήριξη στο καθεστώς του Κιέβου

Σε πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου το οποίο πέρασε με αυξημένη πλειοψηφία, 451 ψήφους υπέρ, 46 κατά και 49 αποχές, αποφασίστηκε ότι για να κερδίσει η Ουκρανία τον πόλεμο με την Ρωσία θα πρέπει όλα τα κράτη μελή της Ε.Ε να ακολουθήσουν τυφλά και χωρίς καμιά επιφύλαξη την ασταμάτητη στρατιωτική τους στήριξη προς το καθεστώς του Κιέβου, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές του Ν.Α.Τ.Ο και της Ε.Ε, αγνοώντας πλήρως το ενδεχόμενο μιας πιθανής ολοκληρωτικής ήττας των Ουκρανών απέναντι στην χωρά, η οποία διαθέτει το πιο εξελιγμένο πυρηνικό οπλοστάσιο στον πλανήτη, αλλά και τις βαρύτατες συνέπειες που θα μπορούσε να έχει ολόκληρη η γηραιά Ήπειρος, έπειτα από την πραγμάτωση μιας αρκετά πιθανής εξέλιξης, ενός τέτοιου εφιαλτικού γεγονότος.

Σίγουρα η κατάσταση στην Ουκρανία είναι ένα γεγονός το οποίο έχει συγκλονίσει όλον τον πλανήτη άλλα δεν παύει να είναι μια διμερή διαφορά μεταξύ δυο κρατών τα οποία αποτελούνται από ανθρώπους οι οποίοι σε πολύ μεγάλο βαθμό ανήκουν στην ίδια ιδιοσυγκρασία έχοντας την ίδια γλώσσα, τα ίδια σχεδόν έθιμα και τις ίδιες παραδώσεις. Για ποιο λόγο θα πρέπει πάντα να επεμβαίνουν τρίτες χώρες όπως Η.Π.Α, Αγγλία, Γερμανία κ.τ.λ σε υποθέσεις άλλων ? Μήπως τελικά όλα αυτά που σήμερα βλέπουμε να συμβαίνουν στην Ουκρανία είναι αποτέλεσμα μιας εξωτερικής παρέμβασης τρίτων όπως έχουμε δει παλαιότερα σε περιπτώσεις όπως το Αφγανιστάν, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Κουρδιστάν, Λιβύη ? Για σκεφτείτε το...

Όπως και να έχει, όλοι οι άνθρωποι και πολίτες του κάθε κράτους δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα απολύτως, όλοι θέλουμε τα ίδια, έχουμε τις ίδιες ανάγκες διότι είμαστε της ίδιας ουσίας, όλοι είμαστε διαφορετικοί άλλα ταυτόχρονα ίσοι. Η λύση στο πρόβλημα είναι να υποχρεώσουμε όλους αυτούς που μας λένε ότι πρέπει να στείλουμε όπλα και στρατιώτες στην Ουκρανία να πάνε πρώτα αυτοί και τα παιδιά τους να πολεμήσουν, για να μας αποδείξουν ότι αυτός ο πόλεμος είναι όντως για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας και όχι για την υφαρπαγή των πλουτοπαραγωγικών της αποθεμάτων.

Και αν αυτό ακούγεται κάπως ακραίο υπάρχει και άλλη μια λύση για να λήξει αυτός ο πόλεμος, αντί να στείλουμε στρατό και όπλα ως Ευρώπη να στείλουμε όλες οι χώρες από κοινού τους καλύτερους και πιο έμπειρους διπλωμάτες που έχουμε ως ένδειξη κοινής προσπάθειας επίτευξης ειρήνης με μια ολοκληρωμένη πρόταση η οποία να έχει δικαιοπρακτικό θεμέλιο και για τα δυο συμβαλλόμενα μέρη όπως επί παραδείγματι, θα μπορούσε μια τέτοια συμφωνία, να περιλαμβάνει την αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας υπό την προϋπόθεση η Ρωσία πρώτον, να επιστρέψει τα προσαρτημένα εδάφη που κατέλαβε υπογράφοντας εκ νέου την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, και δεύτερον να συμβάλει στην ανοικοδόμηση μιας νέας συνεργασίας που θα συνδέει Ευρώπη - Ουκρανία - Ρωσία με σκοπό την διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας σε όλον τον πλανήτη. Μια τέτοιου βεληνεκούς συμφωνία θα μπορούσε να αποτρέψει τις Η.Π.Α και την Κίνα από τις οποίες πιθανές μελλοντικές προθέσεις τους να επιβληθούν σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η μεθοδευμένη κατάργηση της πολιτικής βούλησης των κρατών μελών, από ένα Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο θα έπρεπε να συντονίζει την ορθή διαχείριση και τήρηση των κανονισμών, της κωδικής εμπορικής συμφωνίας που σήμερα ονομάζουμε Ε.Ε, είναι κάτι το οποίο ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της παράνοιας.

Υποψήφιος Ευρωβουλευτής Στέλιος Βασιλάκης